Yes! I’m back. Zowel als met de blog, als met mijn haar. Ik heb namelijk 2 weken zonder haar gelopen. Nou ja, zonder weave haar dan. Ik had nog wel mijn eigen drie sprieten natuurlijk, maar dit voldeed niet. Aan niets niet. Dat begrijp je.
Toen moeder natuur ‘haar’ aan het uitdelen was, heeft ze mij gewoon overgeslagen. Het potje was schijnbaar op toen ze nog aan mij moest beginnen Gemeen he? Ik ben nog steeds boos op haar. Gelukkig heb ik inmiddels zelf de oplossing gevonden. Voor trouwens heel veel van de minpuntjes waar moeder natuur het heeft laten afweten. Zoals dat miezerige ‘B cupje’, de bovenlip vulling omdat ze alles in mijn onderliep heeft gestopt en de grijze haren die ik al op mijn 23e kreeg. Maar goed, daar hebben we het nog wel eens over.
Terug naar het haar. Ik was een tijdje geleden weer best donker geworden. Dit komt doordat ik dacht dat roze haar gaaf was, maar toch ietwat tegen viel. Dat is namelijk heel leuk voor op de foto, maar niet voor elke dag. Jullie zien 1 keer in de zoveel tijd een foto voorbij komen van mij op jullie tijdlijn en denken dan misschien; Ah leuk! Maar zelf beginnen jullie er niet aan. Doe dat dus ook vooral niet. Het is namelijk echt een gedoe om een outfit bij die haarkleur te creëren, zelfs met mijn kledingkast. Daarom maar gauw een donkere kleur er over geknald. Manlief vond het wat minder, die heeft schijnbaar toch graag een blondine als vrouw. Ik ben niet de beroerdste en ben daarom weer terug naar blond gegaan. Alleen ging dit weer niet in 1 dag natuurlijk. Ik heb hiervoor 2 dagen bij de kapper moeten zitten, en dus 2 weken voor lul moeten lopen zonder haar tot dat het moment daar was. Ik was blond. Yes! Nu konden er weer nieuwe matten ingezet worden en mijn VolumePiece hing ook braaf op mij te wachten. Dit heb ik allemaal wel nodig want van die miezerige plukjes zijn ook behoorlijk wat punten afgebroken. Maar hé, who gives a fuck? Ik koop er gewoon wat extra haar bij.
Zo, ik was weer het vrouwtje. Gelukkig heb ik onderweg ook weer ergens mijn sex appeal gevonden, want die was ik verloren in die twee weken.
Vol trots liep ik als herboren naar beneden om mijn ‘nieuwe haar’ aan manlief te laten zien. Hopend dat hij mij natuurlijk direct zou aanbidden, mij vol enthousiasme zou complimenteren.. Zei ik: En?? Wat vind je van mijn haar? Waarop hij terloops antwoordde: ‘Goed’.
Dus dat. ‘ Goed ‘. Goed??!! Afijn je kunt vast zelf bedenken dat het daardoor allemaal ietsjepietsje anders verliep dan gedacht. We zijn trouwens nog steeds bij elkaar hoor, scheidingspapieren zijn nog niet tevoorschijn gehaald. Ik heb hem die dag gewoon gehaat. Hebben we allemaal wel eens, toch?
